Η ιστορία της φυσικοθεραπείας

Αν και οι απαρχές της φυσιοθεραπείας μπορούν να εντοπιστούν χιλιάδες χρόνια πίσω, μόλις τον περασμένο αιώνα η σημασία που παίζει στη θεραπεία και την πρόληψη των τραυματισμών έχει βγει πραγματικά στο φως. Δεδομένου ότι είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια εποχή που οι τεχνικές φυσιοθεραπείας δεν ήταν ευρέως γνωστές ή δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία του πόνου ή του τραυματισμού, θεωρήσαμε ενδιαφέρον να ερευνήσουμε την ιστορία της φυσιοθεραπείας μέχρι σήμερα.

Πρώιμη ιστορία της φυσικοθεραπείας

Οι ιστορικοί έχουν βρει στοιχεία για θεραπείες όπως η υδροθεραπεία, το θεραπευτικό μασάζ και οι ασκήσεις που χρησιμοποιούνται σε χώρες που έφτασαν μέχρι την Ινδία και την Κίνα πριν από χιλιάδες χρόνια. Οι πρώτοι αληθινοί επαγγελματίες της φυσιοθεραπείας, ωστόσο, θεωρείται ευρέως ότι κατάγονται από την Αρχαία Ελλάδα.

Το 460 π.Χ., ο Ιπποκράτης, ένας αρχαίος Έλληνας γιατρός που παραδοσιακά θεωρούνταν ο πατέρας της ιατρικής, άρχισε να υποστηρίζει τη χρήση τεχνικών μασάζ και χειρωνακτικής θεραπείας για τη θεραπεία ορισμένων καταστάσεων. Την ίδια χρονιά, και στην Ελλάδα, ο Έκτορας άρχισε να ασχολείται με την υδροθεραπεία. Ακόμη και ο Αριστοτέλης, ο διάσημος Έλληνας φιλόσοφος, συνέστησε επίσης ότι το μασάζ με λάδι θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανακούφιση από την κούραση.

Ακολουθώντας τη σοφία αυτών των πρώτων Ελλήνων γιατρών, οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήταν γνωστό από καιρό ότι χρησιμοποιούσαν συνταγογραφιμένη άσκηση, μασάζ, κινητοποιήσεις αρθρώσεων, υδροθεραπεία και φωτοθεραπεία για να κρατούν υπό έλεγχο τις διάφορες παθήσεις τους.

Ιστορία της φυσικοθεραπείας (1800-1900)

Το 1800 σημειώθηκαν πολλές σημαντικές εξελίξεις στον τομέα της φυσιοθεραπείας, ξεκινώντας με την ίδρυση του Βασιλικού Κεντρικού Ινστιτούτου Γυμναστικής (RCIG) το 1813 από τον Per Henrik Ling, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της Σουηδικής γυμναστικής. Οι τεχνικές και οι ασκήσεις του επεκτάθηκαν αργότερα σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική.

Πέρα από αυτό το Ινστιτούτο, άλλα αξιοσημείωτα ορόσημα του 1800 περιλαμβάνουν:

• Η πρώτη χρήση της λέξης «Φυσιοθεραπεία» στη γερμανική γλώσσα ως λέξη «φυσιοθεραπεία» από τον στρατιωτικό γιατρό Dr. Lorenz Gleich το 1851.
• Το 1894, μια ομάδα τεσσάρων νοσοκόμων – η Lucy Marianne Robinson, η Rosalind Paget, η Elizabeth Anne Manley και η Margaret Dora Palmerin – σχημάτισαν την Chartered Society of Physiotherapy στη Μεγάλη Βρετανία.
• Την ίδια χρονιά, η λέξη «Φυσιοθεραπεία» επινοήθηκε στην Αγγλική Γλώσσα από έναν Άγγλο γιατρό Dr. Edward Playter στο ιατρικό περιοδικό του Μόντρεαλ – μετά από 43 χρόνια από τον γερμανικό όρο «Φυσιοθεραπεία».  «Η εφαρμογή αυτών των φυσικών θεραπειών, των βασικών στοιχείων της ζωής, όπως ονομάστηκε παραπάνω, μπορεί να ονομαστεί φυσικές θεραπείες. Ή, αν μου επιτραπεί να επινοήσω από τα ελληνικά έναν νέο όρο, γιατί δεν τον έχω παρατηρήσει ποτέ σε έντυπη μορφή, έναν όρο περισσότερο σύμφωνο με την ιατρική ονοματολογία από τη λέξη υγιεινή θεραπεία που χρησιμοποιείται συνήθως, θα πρότεινα τον όρο Φυσιοθεραπεία».

Μόνο στη δεκαετία του 1900, όμως, ο τομέας της φυσιοθεραπείας άρχισε πραγματικά να καθιερώνει κάθε είδους συνοχή.

Ιστορία της φυσικοθεραπείας (δεκαετία 1900 έως 2000)

Το 1900 έγινε μάρτυρας μιας σειράς σημαντικών προόδων στον τομέα της φυσιοθεραπείας, πολλές από τις οποίες καρποφόρησαν ως αποτέλεσμα του ξεσπάσματος δύο παγκοσμίων πολέμων, του ξεσπάσματος της πολιομυελίτιδας και της εμφάνισης των υπολογιστών και της νέας τεχνολογίας στον κλάδο της υγείας. Μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα ορόσημα περιλαμβάνουν:

• Η ίδρυση της Σχολής Φυσικοθεραπείας το 1913 στο Πανεπιστήμιο του Otago στη Νέα Ζηλανδία.
• Η ίδρυση του Reed College το 1914 στο Πόρτλαντ των Ηνωμένων Πολιτειών, στο οποίο δίδασκε και Φυσικοθεραπεία.
• Το ξέσπασμα της πολιομυελίτιδας το 1916, όπου οι ασθενείς με πολιομυελίτιδα με υπολειπόμενη παράλυση άρχισαν να αντιμετωπίζονται με παθητικές κινήσεις. Αυτό τελικά οδήγησε στην ανάπτυξη του Manual Muscle Testing για την αξιολόγηση της μυϊκής δύναμης και ως εκ τούτου την εφαρμογή τεχνικών μυϊκής επανεκπαίδευσης για πιο αδύναμους μύες.
• Η θεραπεία τραυματισμένων Αμερικανών στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιώντας τις μηχανές του Zander και το Σουηδικό Κίνημα του Ling.
• Ένα άλλο ξέσπασμα της πολιομυελίτιδας στη δεκαετία του 1920 έθεσε περαιτέρω ζήτηση στους φυσιοθεραπευτές, οδηγώντας σε πρόσθετες ανακαλύψεις στις θεραπευτικές τεχνικές.
• Η ίδρυση της Αμερικανικής Γυναικείας Φυσικοθεραπευτικής Εταιρείας από τη Mary McMillan το 1921. Η McMillan έγινε τελικά γνωστή ως «Μητέρα της Φυσικής Θεραπείας».
• Η δημιουργία ειδικών φυσικοθεραπευτηρίων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την περίθαλψη τραυματιών στρατιωτών που επέστρεψαν στην πατρίδα τους με ακρωτηριασμούς, εγκαύματα, κρυολογήματα, τραύματα, κατάγματα και κακώσεις νεύρων και νωτιαίου μυελού.
• Η ανάπτυξη 7ωρης εξέτασης επαγγελματικής ικανότητας από την Αμερικανική Γυναικεία Φυσικοθεραπευτική Εταιρεία το 1954 σε συνδυασμό με την Υπηρεσία Επαγγελματικών Εξετάσεων.
• Η μετάβαση της θεραπείας εκτός νοσοκομείου στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
• Η επέκταση του επαγγέλματος στη διαχείριση της ορθοπεδικής και των καρδιοπνευμονικών παθήσεων από το 1967 έως το 1976.
• Η εισαγωγή συσκευών όπως οι ηλεκτρικοί διεγέρτες από τη δεκαετία του 1980 μέσω των εξελίξεων στην τεχνολογία της υγειονομικής περίθαλψης.

Φυσικοθεραπεία σήμερα

Η φυσιοθεραπεία έχει εξελιχθεί γρήγορα τις τελευταίες δεκαετίες, καθιερώνοντας τον εαυτό της ως κεντρικής σημασίας για τη βελτίωση μιας πληθώρας καταστάσεων που σχετίζονται με διαφορετικά συστήματα του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των νευρολογικών, νευρομυοσκελετικών, καρδιαγγειακών και αναπνευστικών.

Η υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης για την υγεία και την ευημερία, συμπεριλαμβανομένου του γενικού τρόπου ζωής του ασθενούς, στον πυρήνα της είναι η συμμετοχή του ασθενούς στη δική του φροντίδα, μέσω της εκπαίδευσης, της ευαισθητοποίησης, της ενδυνάμωσης και της συμμετοχής στη δική τους θεραπεία.

Ο τομέας συνεχίζει να εξελίσσεται και να προοδεύει ταχέως μέσω της νέας τεχνολογίας, της περαιτέρω επιστημονικής έρευνας και της αυξανόμενης ποικιλομορφίας των ειδικοτήτων.