ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ
Μια πρόσφατη μελέτη είχε ως στόχο να συγκρίνει την επίδραση της υψηλής έναντι της χαμηλής έντασης προπόνηση δύναμης σε άτομα με οστεοαρθρίτιδα γόνατος.
Βασικά σημεία από τη μελέτη
- Η προπόνηση δύναμης υψηλής έντασης για την οστεοαρθρίτιδα γόνατος (ΟΑ) δεν ήταν ανώτερη από την προπόνηση χαμηλής έντασης ή την παρακολούθηση εργαστηρίων γενικής υγείας.
- Αρκετές διαφορετικές παρεμβάσεις μπορεί να είναι αποτελεσματικές για την ΟΑ του γόνατος και θα πρέπει να επιλέγονται με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του ασθενή.
Ιστορικό και στόχος
Η ΟΑ γόνατος είναι η κύρια αιτία αναπηρίας. Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι η προπόνηση με αντιστάσεις είναι αποτελεσματική στη μείωση του πόνου, ωστόσο παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το ποιο επίπεδο έντασης για προπόνηση με αντίσταση είναι το βέλτιστο.
Αυτή η μελέτη προσπάθησε να καθορίσει εάν η προπόνηση δύναμης υψηλής έντασης μείωσε τον πόνο στο γόνατο και τις συμπιεστικές δυνάμεις της άρθρωσης του γόνατος καλύτερα από την προπόνηση δύναμης χαμηλής έντασης και την παρακολούθηση εργαστηρίων γενικής υγείας.
Μέθοδοι
Η μελέτη περιλάμβανε 377 ενήλικες με ήπια έως μέτρια οστεοαρθρίτιδα γόνατος. Οι συμμετέχοντες ήταν όλοι μεγαλύτεροι από 50 ετών και δεν είχαν κάνει προπόνηση δύναμης τους τελευταίους έξι μήνες. Οι συμμετέχοντες τυχαιοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες θεραπείας: προπόνηση υψηλής έντασης, προπόνηση χαμηλής έντασης και τακτική παρακολούθηση σε εργαστήριο γενικής υγείας (ομάδα ελέγχου προσοχής).
Και οι δύο ομάδες υψηλής και χαμηλής έντασης έκαναν 3 συνεδρίες την εβδομάδα για 18 μήνες. Κάθε ομάδα έκανε 6 ασκήσεις στο κάτω μέρος του σώματος. Η ομάδα υψηλής έντασης προχώρησε από 3 σετ των 8 επαναλήψεων στο 75% του 1RM, σε 3 σετ των 6 επαναλήψεων στο 90% του 1RM. Η ομάδα χαμηλής έντασης πραγματοποίησε 3 σετ των 15 επαναλήψεων σε 30% έως 40% 1RM. Η ομάδα «έλεγχος προσοχής» παρακολούθησε ένα ομαδικό εργαστήριο για τη γενική υγεία δύο φορές την εβδομάδα για 6 μήνες και στη συνέχεια μία φορά την εβδομάδα για 12 μήνες.
Τα δύο κύρια αποτελέσματα ήταν ο αυτοαναφερόμενος πόνος στο γόνατο και η μέγιστη δύναμη συμπίεσης της άρθρωσης του γόνατος κατά τη βάδιση.
Αποτελέσματα
- Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στον πόνο στο γόνατο ή στις δυνάμεις συμπίεσης του γόνατος κατά τη διάρκεια του περπατήματος μεταξύ των τριών ομάδων στους 18 μήνες.
- Η μεγάλη πλειονότητα των δευτερογενών αποτελεσμάτων δεν έδειξε επίσης σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ομάδων.
Περιορισμοί
- Η ομάδα ελέγχου προσοχής μείωσε τον πόνο κατά 33%! Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των τριών ομάδων.
- Οι συμμετέχοντες ήταν γενικά άνδρες και παχύσαρκοι. Συνεπώς, τα αποτελέσματα ενδέχεται να μην είναι γενικά σε άλλα δημογραφικά στοιχεία ασθενών.
Κλινικές Επιπτώσεις
Προηγούμενη έρευνα για την ΟΑ του γόνατος έχει δείξει ότι η προπόνηση δύναμης μειώνει τον πόνο, ενισχύει την ευεξία και μπορεί να αυξήσει την ικανότητα απορρόφησης κραδασμών κατά το περπάτημα. Αυτό που δεν είχε μελετηθεί καλά, ωστόσο, ήταν εάν η προπόνηση δύναμης υψηλής έντασης θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερη ανακούφιση από τον πόνο από την προπόνηση χαμηλής έντασης.
Αυτή η μελέτη δείχνει ότι τόσο η υψηλής όσο και η χαμηλής έντασης προπόνηση δύναμης μπορεί να είναι αποτελεσματική για άτομα με ΟΑ του γόνατος. Αυτό υποστηρίζει την άποψη ότι ένα βασικό συστατικό στη θεραπεία του μυοσκελετικού πόνου συχνά δεν είναι οι ακριβείς λεπτομέρειες της παρέμβασης, αλλά η δέσμευση του ασθενούς σε ένα σχέδιο δράσης που περιλαμβάνει υποστήριξη από τους θεραπευτές.