Αίτια και θεραπεία του αγκώνα του τένις

Μην αφήσετε το όνομα να σας παραπλανήσει. Ακόμα κι αν δεν έχετε παίξει ποτέ τένις στο παρελθόν, υπάρχει περίπτωση να έχετε αγκώνα του τένις. Οποιαδήποτε δραστηριότητα που περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενες κινήσεις λαβής, ειδικά εκείνες που εμπλέκουν τον αντίχειρα και τα πρώτα 2 δάχτυλα, μπορεί να οδηγήσει σε αγκώνα του τένις.

Ο αγκώνας του τένις ή πλευρική επικονδυλίτιδα είναι μια κατάσταση που προκύπτει από την καταπόνηση των μυών και των τενόντων του αγκώνα. Οι τένοντες είναι σκληροί συνδετικοί ιστοί που συνδέουν τους μύες με τα οστά και άλλες δομές. Οι τένοντες που εμπλέκονται στον τραυματισμό συνδέουν τους μύες του κάτω βραχίονα με την πλευρική επικονδυλική περιοχή του βραχιόνιου οστού.

Συμπτώματα

Ο αγκώνας του τένις γίνεται αισθητός ως πόνος και ευαισθησία στο οστικό άκρο έξω από τον αγκώνα, όπου οι κατεστραμμένοι τένοντες συνδέονται με το οστό. Ο πόνος μπορεί να εξαπλωθεί κατά μήκος του άνω βραχίονα και προς τα κάτω στον αντιβράχιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εκτείνεται στο τρίτο και τέταρτο δάχτυλο. Μπορεί να παρατηρήσετε μειωμένη ευλυγισία και δύναμη στους μύες του καρπού και των ώμων. Επίσης, μπορεί να αισθανθείτε πόνο ενώ χρησιμοποιείτε τα χέρια σας ακόμα και χωρίς να κινείτε τους αγκώνες σας.

Οι ακόλουθες δραστηριότητες είναι πιθανό να προκαλέσουν αύξηση του πόνου:

• Ανύψωση αντικειμένων
• Σφίξιμο της γροθιάς
• Πιάσιμο πραγμάτων
• Άνοιγμα πόρτας
• Κούνημα των χεριών
• Σήκωμα των χεριών
• Κίνηση του καρπού

Αυτή η κατάσταση ακολουθεί 4 στάδια:

1. Αδύναμος πόνος λίγες ώρες μετά από έντονη δραστηριότητα
2. Πόνος αμέσως μετά από έντονη δραστηριότητα
3. Πόνος κατά τη διάρκεια έντονης δραστηριότητας, ο οποίος αργότερα δυναμώνει
4. Χρόνιος πόνος που εμποδίζει τη δραστηριότητα

Δεν είναι σύνηθες να προσβάλλονται και τα δύο χέρια με την πάθηση ταυτόχρονα. Ο κυρίαρχος βραχίονας είναι συνήθως πιο επιρρεπής σε αυτό. Το 20% των ατόμων με αγκώνα του τένις το βιώνουν για περισσότερο από ένα χρόνο. Ακόμη, η κατάσταση αυτή μπορεί να επιμείνει από 2 εβδομάδες έως και 2 χρόνια. Το 89% των ατόμων που πάσχουν από αγκώνα του τένις αναρρώνουν από την πάθηση χωρίς καμία ενεργή θεραπεία, εκτός από την αποφυγή εργασιών που επιδεινώνουν τον πόνο.

Ποιοι είναι πιθανό να αποκτήσουν αγκώνα του τένις;

Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί ότι μονάχα το 5% των περιπτώσεων αγκώνα του τένις σχετίζεται με το τένις. Ο αγκώνας του τένις προκαλείται κυρίως από συσταλτικές υπερφορτίσεις που εφαρμόζονται στους τένοντες που συνδέονται με το βραχιόνιο οστό. Συμβαίνει ως αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων κινήσεων του άνω άκρου, όπως η πληκτρολόγηση και άλλες εργασίες που σχετίζονται με τον υπολογιστή, η ανύψωση βαριών αντικειμένων και η έντονη περιστροφή του αντιβραχίου.

Αίτια

Οι παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στον αγκώνα του τένις περιλαμβάνουν:

• Ανύψωση φορτίων που ζυγίζουν περισσότερο από 20 κιλά τουλάχιστον 10 φορές την ημέρα
• Επαναλαμβανόμενες κινήσεις για περισσότερες από 2 ώρες καθημερινά
• Λάθος διενέργεια των προπονήσεων (ακατάλληλη εκτέλεση ασκήσεων που αφορούν τα άνω άκρα)
• Θέματα ευελιξίας
• Ηλικία
• Κακή κυκλοφορία του αίματος
• Αδυναμία ή μυϊκή ανισορροπία
• Ψυχολογικοί στρεσογόνοι παράγοντες

Πολλοί ερευνητές έχουν διαφορετικές θεωρίες σχετικά με την αιτία του αγκώνα του τένις.

• Φλεγμονή: Αν και η ιατρική του ονομασία (πλευρική επικονδυλίτιδα) δίνει έμφαση στη φλεγμονή, η έρευνα έχει βρει ότι η φλεγμονή εμφανίζεται μόνο στα αρχικά στάδια της πάθησης.

• Μικροσκοπική ρήξη: Το βιβλίο «Symposium on Upper Extremity Injuries in Athletes» (Συμπόσιο για τους τραυματισμούς του άνω άκρου σε αθλητές) θεωρεί ότι οι μικρές ρήξεις στον εκτεινόμενο ακτινωτό μυ του καρπού που βρίσκεται στο αντιβράχιο είναι η αιτία του αγκώνα του τένις.

• Εκφυλιστική διαδικασία: Μερικοί επαγγελματίες του ιατρικού τομέα βλέπουν τον αγκώνα του τένις ως εκφυλιστική κατάσταση, αποτέλεσμα της φθοράς ή της φθοράς ορισμένων ιστών με την πάροδο του χρόνου.
• Υποαγγείωση: Άλλοι ιατροί βλέπουν τον αγκώνα του τένις ως αποτέλεσμα ανεπάρκειας στα αιμοφόρα αγγεία.

Θεραπεία

Υπάρχουν 3 κύριοι πυλώνες θεραπείας του αγκώνα του τένις: μη χειρουργική αντιμετώπιση, χειρουργική αντιμετώπιση και αντιμετώπιση μέσω της φυσιοθεραπείας.

Μη Χειρουργική Αντιμετώπιση:

Υπάρχουν 2 κύριοι στόχοι για τη μη χειρουργική ιατρική αντιμετώπιση του αγκώνα του τένις: ανακούφιση από τον πόνο και μείωση της φλεγμονής.

• Αποφυγή Δραστηριοτήτων: Η ανακούφιση από τον πόνο μπορεί να επιτευχθεί με ανάπαυση και αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τον πόνο.
• Φάρμακα για τον πόνο: Το οίδημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα) σε ήπιες περιπτώσεις.
• Κρύα Κομπρέσα: Συνιστάται επίσης ο πάγος της τραυματισμένης περιοχής τρεις φορές την ημέρα για 15 λεπτά. Αυτό μειώνει τη φλεγμονή μειώνοντας τη χημική δραστηριότητα της τραυματισμένης περιοχής και προκαλώντας αγγειοσυστολή (σύσπαση ή σύσφιξη των αιμοφόρων αγγείων).
• Ανύψωση των χεριών: Εάν η περίπτωσή σας περιλαμβάνει οίδημα στον καρπό και τα δάχτυλα, σηκώστε τα χέρια σας. Το οίδημα είναι οίδημα που προκύπτει από υγρά που παγιδεύονται στους ιστούς.
• Σιδεράκια αγκώνα: Τα σιδεράκια αγκώνα μπορεί επίσης να ανακουφίσουν τον πόνο παρέχοντας δομική υποστήριξη και μειώνοντας την τάση στην πλευρική επικονδυλική περιοχή. Ο νάρθηκας πρέπει να τοποθετηθεί γύρω από το αντιβράχιο, κάτω από το κεφάλι του ακτινωτού οστού. Θα πρέπει να είναι αρκετά σφιχτό, ώστε όταν χρησιμοποιείτε τον καρπό σας, να μην πιέζετε ή συσπάτε εντελώς τους εμπλεκόμενους μύες.
• Ενέσεις: Οι ενέσεις είναι αποτελεσματικές στα αρχικά στάδια της πάθησης. Εντός της πρώτης ημέρας του αγκώνα του τένις, ο πόνος μπορεί να είναι έντονος. Οι ενέσεις στεροειδών βοηθούν στη μείωση του πόνου, αλλά δεν πρέπει να χορηγούνται περισσότερες από δύο φορές.

Χειρουργική Αντιμετώπιση:

Αυτό προορίζεται για σοβαρές περιπτώσεις όταν έχουν γίνει προσπάθειες αντιμετώπισης της πάθησης για περισσότερο από μισό χρόνο και χωρίς αποτέλεσμα.

Οι συνήθεις χειρουργικές θεραπείες για τον αγκώνα του τένις περιλαμβάνουν τη λήψη ενός κατεστραμμένου μυός και την επανατοποθέτηση ενός πιο υγιούς. Η σωστή θεραπεία θα καθοριστεί από πολλούς παράγοντες, όπως η σοβαρότητα του τραυματισμού σας, η συνολική κατάσταση της υγείας σας και οι ανάγκες σας.

• Ανοιχτό χειρουργείο: Αυτή είναι μια εξωνοσοκομειακή διαδικασία όπου γίνεται τομή πάνω από τον αγκώνα.

• Αρθροσκοπική χειρουργική: Παρόμοια με την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, αυτή είναι μια διαδικασία εξωτερικών ασθενών και θεωρείται πιο ακριβής από την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση.

Φυσιοθεραπευτική Αντιμετώπιση:

Υπάρχουν 2 κύριοι στόχοι για τη φυσιοθεραπεία: μείωση του πόνου και καλύτερη μυϊκή λειτουργία. Διαφορετικοί τύποι φυσιοθεραπείας μπορεί να περιλαμβάνουν ορισμένες από τις μη χειρουργικές θεραπείες που αναφέρονται παραπάνω. Μπορεί να περιλαμβάνουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

• Συμβουλές για το πώς να διαχειριστείτε τον πόνο, πώς να εκτελέσετε ορισμένες εργασίες και ποιες δραστηριότητες πρέπει να αποφύγετε
• Χειροκίνητη θεραπεία ή MWM (κινητοποίηση με κίνηση) για εμπλοκή των μυών χωρίς πόνο
• Ένα πρόγραμμα άσκησης για την ενδυνάμωση των μυών
• Τρόποι όπως υπερηχογράφημα και διαδερμική ηλεκτρική διέγερση νεύρων
• Σιδεράκια, νάρθηκες ή ιμάντες
• Φάρμακα
• Ενέσεις κορτικοστεροειδών
• Αναμόρφωση

Οι φυσιοθεραπευτικές θεραπείες μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν εξωσωματική θεραπεία κρουστικών κυμάτων. Σε αυτόν τον τύπο θεραπείας αγκώνα του τένις, ισχυροί παλμοί μηχανικών κυμάτων κατευθύνονται στις πληγείσες περιοχές. Μια κλινική δοκιμή δείχνει ότι η θεραπεία κρουστικών κυμάτων μπορεί να μειώσει την ένταση του πόνου και να ενισχύσει την καθημερινή λειτουργία.