Η σημαντικότητα των ισχυρών γλουτιαίων μυών

Για να κατανοήσουμε τη σημασία των γλουτιαίων μυών, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι γλουτιαίοι μύες συντονίζουν την κίνηση του ισχίου και του οστού του μηρού μας.

Σε αυτό το άρθρο, θα καλύψουμε τις κύριες κινήσεις στις οποίες συμμετέχουν οι τρεις γλουτιαίοι μύες. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι διαφορετικά τμήματα των γλουτιαίων μυϊκών ινών μπορούν να βοηθήσουν με δευτερεύουσες κινήσεις που δεν θα καλυφθούν σε αυτό το άρθρο.

Η κύρια δράση του μικρού και μεσαίου γλουτιαίου είναι να απομακρύνει το πόδι από τη μέση γραμμή του σώματός μας. Επιπλέον, λειτουργούν για να σταθεροποιήσουν τη λεκάνη μας, όταν για παράδειγμα στεκόμαστε στο ένα πόδι.  Από την άλλη, ο μεγάλος γλουτιαίος δρα για να επεκτείνει και να περιστρέψει προς τα έξω το ισχίο. Επιπρόσθετα, όταν τα πόδια είναι στερεωμένα στο έδαφος όπως στη θέση οκλαδόν, ο μεγάλος γλουτιαίος μπορεί να βοηθήσει στην επέκταση ή την ευθυγράμμιση του γόνατος μέσω της λαγονοκνημιαίας οδού.

Λειτουργικές κινήσεις

Ας ξεκινήσουμε αναλύοντας πώς οι δυσλειτουργίες στους γλουτιαίους μύες μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που περπατάμε. Εάν, για παράδειγμα, ο μέσος και ο μικρός γλουτιαίας ήταν εξασθενημένοι, μπορεί να δούμε κάποιον να περπατά με ανομοιόμορφη ή πεσμένη λεκάνη.

Εάν ο αριστερός μέσος γλουτιαίος και ο μικρός γλουτιαίος δεν συστέλλονταν σωστά, η λεκάνη θα έπεφτε προς τα δεξιά, ενώ ο κορμός θα έγερνε προς τα αριστερά. Το σώμα μπορεί να αντισταθμίσει τον αδύναμο μέσο και μικρό γλουτιαίο, μετατοπίζοντας το βάρος του κορμού μας πάνω από το προσβεβλημένο πόδι, ώστε να μπορούμε να διατηρήσουμε την ισορροπία μας. Ως εκ τούτου, μπορεί να φανεί ότι ο μέσος και ο μικρός γλουτιαίος ενεργούν για να σταθεροποιήσουν τη λεκάνη σε στάση ενός ποδιού, η οποία αντιπροσωπεύει το 30% του κανονικού κύκλου βαδίσματος μας.

Ο μεγάλος γλουτιαίος συστέλλεται όταν η φτέρνα μας χτυπά το έδαφος κατά το περπάτημα για να επιβραδύνει την κίνηση του κορμού μας προς τα εμπρός και να επιβραδύνει το αιωρούμενο πόδι (αυτή η διαδικασία γίνεται πιο έντονη κατά το τρέξιμο). Εάν ο μεγάλος γλουτιαίος μας είχε υποστεί βλάβη κατά τη διάρκεια του περπατήματος, πιθανότατα θα το αντισταθμίζαμε εκτείνοντας τον κορμό μας προς τα πίσω για να εξουδετερώσουμε την κίνηση του κορμού μας προς τα εμπρός.

Επιπλέον, ο μέγιστος γλουτιαίος χρησιμοποιείται όταν ανεβαίνουμε σκαλοπάτια, καθώς είναι ένας ισχυρός εκτατής του ισχίου μας που μας βοηθά να ωθούμε μπροστά.

Προβλήματα ενός αδύναμου γλουτιαίου μυ

Οι αδύναμοι γλουτιαίοι μύες έχουν συσχετιστεί με μια ποικιλία προβλημάτων των κάτω άκρων. Εάν η ικανότητα συστολής των γλουτιαίων μυών είναι μειωμένη, αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αντιστάθμιση άλλων μυών και ιστών και ως αποτέλεσμα μπορεί να υποστούν μεγαλύτερη πίεση.

Θεωρείται ότι εάν ο μέσος και ο μικρός γλουτιαίος μας δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τη λεκάνη μας σε στάση ενός ποδιού, μπορεί να παρουσιάσουμε αυξημένη καταπόνηση μέσω της λαγονοκνημιαίας ταινίας μας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πόνο και φλεγμονή με την πάροδο του χρόνου. 

Ο πόνος της επιγονατιδικής άρθρωσης, ο οποίος μπορεί να περιγραφεί ως ερεθισμός του καλύμματος του γόνατος, είναι ένα άλλο κοινό πρόβλημα στο γόνατο όπου οι αδύναμοι γλουτιαίοι μύες μπορεί να είναι ένας ακόμη παράγοντας που συμβάλλει αρνητικά σε αυτό.  

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι αδύναμοι γλουτιαίοι μύες μπορούν να προκαλέσουν πτώση της αντίθετης λεκάνης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια σωρεία γεγονότων στο κάτω άκρο, συμπεριλαμβανομένης της έσω περιστροφής του μηρού (μηριαίου οστού) και της κνήμης, που πιθανώς οδηγεί σε πτώση του τόξου στην πλευρά όπου οι γλουτιαίοι μύες είναι εξασθενημένοι. 

Έτσι, μικρές εναλλαγές στην εμβιομηχανική των κάτω άκρων μας μπορεί να διαταράξουν τη φυσιολογική μηχανική του καλύμματος του γόνατος και να οδηγήσουν σε πόνο και ερεθισμό με την πάροδο του χρόνου.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που σχετίζονται με τον πόνο της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης και οι αδύναμοι γλουτιαίοι είναι μόνο ένας παράγοντας που μπορεί να λάβει υπόψη ο φυσιοθεραπευτής κατά τη διάγνωση αυτής της πάθησης. 

Συνοψίζοντας, εάν οι γλουτιαίοι μύες είναι αδύναμοι, μπορεί να προκληθεί υπερφόρτωση άλλων μυών ή ιστών μέσω μιας σειράς γεγονότων όπως περιγράφεται στα παραπάνω παραδείγματα.  

Για να χρησιμοποιήσουμε ένα τελευταίο παράδειγμα με δρομείς και σπρίντερ, είναι απαραίτητο για αυτούς να επιτύχουν επαρκή έκταση του ισχίου προκειμένου να προωθηθούν προς τα εμπρός. Εάν οι γλουτιαίοι μύες δεν ολοκληρώνουν το ρόλο τους αποτελεσματικά, μύες όπως οι οπίσθιοι μύες (οι οποίοι μπορούν να επεκτείνουν το ισχίο σε μικρότερο βαθμό από τους γλουτιαίους) μπορεί να χρειαστεί να αυξήσουν τη συσταλτική τους έξοδο για να επιτευχθεί η σωστή έκταση του ισχίου. Με την πάροδο του χρόνου αυτό μπορεί να συμβάλει στην υπερφόρτωση των μυών του οπίσθιου ποδιού.  

Όπως καταλαβαίνετε, η ενορχήστρωση της κίνησης δημιουργείται από τους διάφορους μύες στο κάτω άκρο μας και εάν η συσταλτική ικανότητα ορισμένων μυών είναι μειωμένη, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πρόβλημα με την πάροδο του χρόνου με τους άλλους ιστούς να υπερφορτώνονται προκειμένου να αντισταθμιστεί.