9 Αλήθειες για την τενοντοπάθεια

Υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε για την τενοντοπάθεια, αλλά υπάρχουν και μερικές αλήθειες που πρέπει να γνωρίζουμε ως κλινικοί ιατροί και ασθενείς.

1) Η τενοντοπάθεια δεν βελτιώνεται με την ανάπαυση, ο πόνος μπορεί να υποχωρήσει, αλλά η επιστροφή στη δραστηριότητα είναι συχνά επώδυνη, επειδή η ανάπαυση δεν αυξάνει την ανοχή του τένοντα στο φορτίο.

2) Αν και υπάρχουν κάποια φλεγμονώδη βιοχημικά και κύτταρα που εμπλέκονται στην τενοντοπάθεια, δεν θεωρείται κλασική φλεγμονώδης απόκριση. Τα αντιφλεγμονώδη μπορεί να βοηθήσουν μόνο στις περιπτώσεις που έχετε πολύ ψηλά επίπεδα πόνου.

3) Η τενοντοπάθεια μπορεί να προκληθεί από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες κινδύνου. Ο κύριος παράγοντας είναι μια ξαφνική αλλαγή σε ορισμένες δραστηριότητες, αυτές οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν:

• εκείνες που απαιτούν από τους τένοντες να αποθηκεύουν ενέργεια (π.χ. περπάτημα, τρέξιμο, άλμα) και
• εκείνες που συμπιέζουν τον τένοντα με φορτία

Μερικοί άνθρωποι έχουν προδιάθεση λόγω εμβιομηχανικής (π.χ. κακή μυϊκή ικανότητα ή αντοχή) ή συστηματικών παραγόντων (π.χ. ηλικία, εμμηνόπαυση, αυξημένη χοληστερόλη, αυξημένη ευαισθησία στον πόνο, κ.λπ.). Τα άτομα με προδιάθεση μπορούν να αναπτύξουν πόνο στους τένοντες με ακόμη πιο ανεπαίσθητες αλλαγές στη δραστηριότητά τους.

4) Η άσκηση είναι η πιο τεκμηριωμένη θεραπεία για την τενοντοπάθεια. Οι τένοντες πρέπει να φορτωθούν προοδευτικά, ώστε να μπορούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη ανοχή στα φορτία που χρειάζεται να υπομείνει ένα άτομο στην καθημερινή του ζωή. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων (αλλά όχι σε όλες) η τενοντοπάθεια δεν θα βελτιωθεί χωρίς αυτό το ζωτικό ερέθισμα φορτίου.

5) Η τροποποίηση του φορτίου είναι σημαντική για την αντιμετώπιση του πόνου του τένοντα. Αυτό συχνά συνεπάγεται μείωση (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα) του καταχρηστικού φορτίου του τένοντα που περιλαμβάνει αποθήκευση και συμπίεση ενέργειας.

6) Η παθολογία στην απεικόνιση ΔΕΝ ισοδυναμεί με πόνο, η παθολογία είναι κοινή σε άτομα χωρίς πόνο. Επίσης, εάν έχετε πει ότι έχετε «σοβαρή παθολογία» ή ακόμα και «δάκρυα», αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βελτιωθείτε ή θα έχετε χειρότερη έκβαση. Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι ακόμη και με την καλύτερη πρόταση θεραπείας (άσκηση, ενέσεις, κ.λπ.) η παθολογία δεν είναι πιθανό να αντιστραφεί στις περισσότερες περιπτώσεις. Ως εκ τούτου, οι περισσότερες θεραπείες στοχεύουν στη βελτίωση του πόνου και της λειτουργίας, παρά στην επούλωση των ιστών και αυτό εξακολουθεί να λαμβάνεται υπόψη.

7) Η τενοντοπάθεια σπάνια βελτιώνεται μακροπρόθεσμα μόνο με παθητικές θεραπείες όπως μασάζ, θεραπευτικούς υπέρηχους, ενέσεις, θεραπεία κρουστικών κυμάτων κ.λπ. Η άσκηση είναι συχνά το ζωτικό συστατικό και οι παθητικές θεραπείες είναι συμπληρωματικές. Ιδιαίτερα οι πολλαπλές ενέσεις που πρέπει να αποφεύγονται, καθώς αυτό συχνά συνδέεται με χειρότερη έκβαση.

8) Η άσκηση πρέπει να εξατομικεύεται. Αυτό βασίζεται στη παρουσίαση του πόνο και της λειτουργίας του ατόμου. Θα πρέπει να υπάρχει προοδευτική αύξηση του φορτίου, για να καταστεί δυνατή η αποκατάσταση της λειτουργίας και με σεβασμό στον πόνο.

9) Η τενοντοπάθεια ανταποκρίνεται πολύ αργά στην άσκηση. Πρέπει να έχετε υπομονή, να βεβαιωθείτε ότι η άσκηση είναι σωστή και ότι έχει προχωρήσει σωστά και να προσπαθήσετε να αντισταθείτε στο κοινό πειρασμό να αποδεχτείτε «μικρές περικοπές», όπως ενέσεις και χειρουργικές επεμβάσεις. Συχνά δεν υπάρχουν σύντομοι δρόμοι.

Λάβετε υπόψη ότι αυτές είναι γενικές αρχές και υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα πρόσθετα, συμπεριλαμβανομένων των ενέσεων και της χειρουργικής επέμβασης, είναι κατάλληλα για τη διαχείριση της τενοντοπάθειας.